કરવા જેવા કામ ઇશ્વર મને કરવા નથી દેતો,
કે દુશ્મન જીવવા નથી દેતો અને
દોસ્ત મરવા નથી દેતો…
અજીબ કસમકસ મા ફસાતો જાઉ છું, શ્વાસ લેતો લેતો
કે વિશ્વાસ ડુબવા નથી દેતો અને
અંધ વિશ્વાસ તરવા નથી દેતો…
મારૂ થયું મરણ અને આ પડ્યો છે દેહ હેઠો,
પણ છેક સુધી ખુદ્દાર રહેવાની ટેક લીધી છે મેતો,
હું ઉધારનો એક શ્વાસ પણ તેથી નથી લેતો…
– “શબ્દશ્યામ” આશિષ ઠાકર ક્રુત
તારા વિયોગ માં ગમ નું ગીત બનવા ચાહું છું
તારા આગમન ની સોહામણી સવાર બનવા ચાહુ છું
તારી ખુશી માં તારા ચહેરા નું સ્મિત બનવા ચાહું છું
તારા ગમ માં તારી પરિપક્વ વિચારધારા બનવા ચાહું છું
તારી હળવાશ માં તારા પ્રેમ ની મિરાત બનવા ચાહું છું
તારા સંઘર્ષ માં તારું મક્કમ મનોબળ બનવા ચાહું છું
ફક્ત એટલુજ કહેવા માંગું છું કે
બની શકું તો તારી નબળાઈ નહીં, તારી તાકાત બનવા ચાહું છું
– પૂનમ દોશી
કે એક તણખલું પણ દીવાર જેવું ભાશે છે,
જ્યારે એ તારા-મારા વચ્ચે આવી જાય છે,
અને આ વ્યર્થના ચાંદ તારાની જરૂરત શું છે,
તારૂં મુખડું ક્યાં ઓછો પ્રકાશ રેલાવે છે,
તારા કેશની લટ પણ મને બહુ સતાવે છે,
નીરખું તને કે તરતજ તારા ચહેરા પર દોડી આવે છે,
કસ્બીએ કંડારેલા તારા નાક-નેણ જોતાં નજર થંભી જાય છે,
તને કહું કંઇક તે પહેલાં તો બુટ્ટી તારા કાનની મલ્કાય છે,
અને તારી ઓઢણી જોઇ ને મને તો ઇર્ષા ઊભરાય છે,
કેવી તે મનમોજી ઘડીકમા તુજ થી લીપટી જાય છે,
સાચું કહું તો મારી ઇચ્છાઓ તો આમ ઘણી છે,
પણ દુઆમા હોઠ પર નામ તારૂં જ આવી જાય છે…
- “શબ્દ્શ્યામ” આશિષ ઠાકર ક્રુત
કે મલે તો હું પણ વેંચી દઉ,
સારપ નો નથી કોઇ લેવાલ,
અધીરો છું હું પણ સુણાવા,
પણ નથી કોઇ પુછનાર હાલ,
બેધારી લડાઇ છે મારી,
છું ખુદ તલવાર અને છું ખુદજ ઢાલ,
મને તો રોજ જીવન છે, રોજ મરણ છે,
રોજ કેટલીય લાગણીઓ થાય છે હલાલ,
અને એને છે મારા ઉપર મદાર,
પણ ચાર દી મા મુજથી થાય કેટલા કમાલ,
હવે કરું શોક કેટલો, ખુદપર,
કે મે તો કફન નો કર્યો છે રૂમાલ…
- “શબ્દશ્યામ” આશિષ ઠાકર ક્રુત
સૂર તો નથી પરંતુ સૂરનો ઉઘાડ છું
ભાષા ન ઓળખે એ શબ્દનો પ્રકાર છું
ચટ્ટાન તોડી માર્ગ કાઢશે જરૂર એ
ધીમા છતાં સતત હું બિંદુનો પ્રહાર છું.
જૂનો થશે પરંતુ ફાટશે નહીં કદી
પહેરી શકો નહીં તમે હું એ લિબાસ છું.
શોધ્યા કરું છું કોઈ પોષનારને અહીં
આવીને ઓસરી જતો નવો વિચાર છું.
કુમકુમ અક્ષતે બધા વધાવજો હવે
જે ભાગ્ય ફેરવી શકે હું એ સવાર છું.
તકરાર કોઈ સાથ ક્યાં રહી હવે કહો
મારી અપૂર્ણતા તણો પૂરો સ્વીકાર છું.
બદલી ચૂકી છું વસ્ત્ર દેહરૂપ કેટલાં
ને તોય શાશ્વતી તણો નર્યો પ્રચાર છું.
મારામાં આથમી અને ઊગી શકે બધું
હું પૂર્ણ છું છતાંય પૂર્ણનો વિકાસ છું.
– મધુમતી મહેતા
લોક જુદા, ભાર એના એ જ છે,
શ્વાસ જુદા, સાર એના એ જ છે.
રંગજીવનના ભલે જુદા હતા,
મૃત્યુના આકાર એના એ જ છે.
સ્વપ્ન જુએ તું ભલે આકાશનાં,
આંખના વિસ્તાર એના એ જ છે.
ફેરવી લીધું ભલે મોં એમણે,
આપણા વે’વાર એના એ જ છે.
આપણા ઝખ્મો ભલે જુદા હતા,
દિલ ઉપરના વાર એના એ જ છે.
– દર્શક આચાર્ય
આંસુ હોય મારી આંખમાં તો એ રડી પડે છે
મારી એક ખુશી માટે એ બધાં સાથે લડી પડે છે
મંઝિલનાં એક-એક મુકામે જ્યારે પણ એની જરૂર પડે છે
સાથ આપવા મારો એ હંમેશા તૈયાર રહે છે
ઘણી વાતો આ મન બધાંથી છુપાવે છે.
એ એક છે જે મારી આંખોથી બઘું વાંચી લે છે.
મારી પસંદ-નાપસંદ બઘું એ જાણે છે
અવનવા ઉપાયોથી એ હંમેશા મને ખુશ રાખે છે.
હું હોઉં ખુશમિજાજમાં તો એ પણ મહેંકી ઉઠે છે
મારી એક હસીમાં પોતાનાં સેંકડો ગમ છુપાવી દે છે.
કેવી છે આ ગાંઠ પ્રીતની જે હંમેશા અમને બાંધી રાખે છે.
હા એજ દોસ્તની દોસ્તી જે બધાંથી ખારી લાગે છે.
-જયોતિ એ.ગાંધી (મોરબી)
દલીલો સૌ વકીલો ને મુબારક હું તો બસ,
એટલું જાણું કે ચાંદ બેદાગ છે…
વ્યર્થ મથે છે મરજીવા દરીયે,
એની આંખોમા ઉંડાઇનો તાગ છે…
કદાચ નહિ હોય પ્રેમીઓ તક સાધુ પણ,
કરવા પ્રેમ જોઇએ એક લાગ છે…
અજવાળે આંખો મીચીને ટાળે છે પાપ જોવાનું ખરેખર,
ઘુવડ નૈતિક રીતે ઘણું સજાગ છે…
ભલે બોલે મને લોકો એલ-ફેલ હું જાણું છું કે,
હૈયા તેમના અવાક છે…
એકજ ઓરડી, એકજ ગોદડી, એકજ ઇશ્વર છે મારા,જોવા જેવો
આ ગરીબ નો રુઆબ છે…
જરા જેટલું સત્ય શું કીધું છે મે કે લોકો,
કહે મને બદદીમાગ છે…
ઘણો અન્યાય કરી ગયો છે કરવા વાળો કે આપતો ગયો આંખે
નીર અને પેટે આગ છે…
હું જાણૂં છું કે તને ગમે છે નિષ્કામ વચનો પણ
રાગ-દ્વેષથી પર કયો રાગ છે…
- “શબ્દ્શ્યામ” – આશિષ ઠાકર ક્રુત
ક્યાં છે એવો કોઇ
જે ન હોય ડૂબેલો કરજ મા,
નથી કોઇ દીઠો એવો
જે ન હોય કોઇ ગરજ મા,
વીણા તુટી છે શરીરની તોય,
આતમ રહે છે તરઝ મા…ક્યાં છે એવો
તબીબો ને કોણ સમજાવે કે,
મસ્ત છે મજનું ઇશ્કના મરજ મા…ક્યાં છે એવો
મૌત બાદ વીચાર્યું કે હું,
ચુક્યો છું શ્વાસ લેવાની ફરજ મા…ક્યાં છે એવો
ખુદ્દારોએ ખુદ ખાધી છે ફાંસી,
નથી માંગ્યુ મૌત કદી અરજ મા…ક્યાં છે એવો
મને તો મળેછે શ્યામ શબ્દમા,
શી જરુર જવાની વરજ મા…ક્યાં છે એવો
- “શબ્દ્શ્યામ” આશિષ ઠાકર રચિત
એ કબર તને હું એક ચીઝ સોંપતી જાઉં છું,
તું રાખજે સંભાળ એની એટલું કહેતી જાઉં છું…
નરાખજે તું તરસ્યો એને, હું અશ્રુ દેતી જાઉં છું,
ટાઢ તડકો પજવે નહી તેથી, આ કફન રાખતી જાઉં છું…એ કબર તને હું…
મારું સપનું લઇને સુતો છે એ, હું તેને આંખમાં ભરી જાઉ છું,
આમતો છું ખુદ્દાર, પણ હવે હું લાચાર બનતી જાઉં છું…એ કબર તને હું…
દીલ રહ્યું છે માત્ર પાસે, તને ધબકાર સોંપતી જાઉં છું,
કહેજે નહી તું કોઇને, હું તને હીર સોંપતી જાઉં છું…એ કબર તને હું…
જાગે કદી તો પુષ્પની આ નીશાની મુકતી જાઉં છું,
તારા પાસે એ કબર મારી અમાનત રાખતી જાઉં છું…એ કબર તને હું…
- “શબ્દ્શ્યામ”-આશિષ ઠાકર રચિત